-
1 ცა
Ср. ცI. კავშირი შეერთებითი, რომელიც ნიადაგ ბოლოს დაერთვის ლექსთა: უფალიცა, მონაცა, მონაც, ვსწერცა, ვჰკითხულობცა, კუალადცა, მერმეცა და სხ., и, и.— ეგრეთვე იხმარების ნაცუალსახელთა თანა და ზმნისზედათა: ვინცა, რაჲცა, რომელიცა, ვითარცა, როგორც, რადგანც და სხ. ( ნახე ლექსსა თანა იგი).II. ცა, ზეცა, ცისა, ზეცისაზეაღსახედავი, ზესკნელი, გარეშემცველი ხილულთა, დაბადებულთა (დაბად. 1, 1 და შემდგომი; ფსალ. 2, 4 და 8, 3; ვეფხისტ. 1), небо, небеса.— ზოგჯერ ჰნიშნავს ჰაერსა, ვითარ მფრინველნი ცისანი, ე.ი. ჰაერისანი (ფსალ. 8, 8).— ანუ სასუფეველსა (იოან. 3:12, 13; ებრაელ. 12:22, 23).
Перевод: с грузинского на русский
с русского на грузинский- С русского на:
- Грузинский
- С грузинского на:
- Русский
